Historia i osiągnięcia
60 lat istnienia SPFP
W latach 1963–1980 Stowarzyszenie umożliwiało polskim projektantom kontakty ze sobą i ze światem. Miało też wpływ na budowanie pozycji zawodu w ówczesnej Polsce, a pośrednio – choć w niewielkim stopniu – na kształtowanie polityki gospodarczej. Organizacja liczebnie niewielka, ale skupiająca wiodących polskich projektantów, była w świecie doceniana. Przedstawicieli SPFP kilkakrotnie wybierano do władz międzynarodowej organizacji projektantów: Andrzej Pawłowski (pierwszy prezes SPFP) i Ryszard Bojar byli wiceprzewodniczącymi ICSID i członkami jego Zarządu. Przedstawiciele Stowarzyszenia uczestniczyli w spotkaniach istniejącej w PRL Rady Wzornictwa i mieli wpływ na jej decyzje.
Drugi okres to lata osiemdziesiąte – okres „wielkiej smuty” politycznej i upadku polskiej gospodarki. W tym czasie wiele organizacji zostało zlikwidowanych lub zakończyło działalność. SPFP przetrwało dzięki uporowi i organicznej pracy jego członków, a zwłaszcza ówczesnego prezesa Wojciecha Wybieralskiego.
Trzeci etap to czas po roku 1989. Wraz z sukcesywnym odradzaniem się polskiej gospodarki i wchodzeniem w zawód nowego pokolenia projektantów, SPFP przekształciło się z elitarnej organizacji, ograniczonej terytorialnie do Krakowa i Warszawy, w stowarzyszenie o zasięgu ogólnopolskim. Kolejne ekipy zarządu i ich prezesi: Michał Stefanowski, Wojciech Małolepszy i Bogumiła Jung, podjęli wiele skutecznych działań, dzięki którym wzornictwo jest dziś nie tylko powszechnie obecne w świadomości użytkowników i producentów, lecz również wspierane szerokim strumieniem dofinansowania ze środków UE.
